ΡΕΠΟΡΤΕΡ ΒΥΡΩΝΑ

Η Διεύθυνση Ελέγχου Παραγωγής και Κυκλοφορίας Προιόντων του ΕΘΝΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΦΑΡΜΑΚΩΝ κοινοποίησε στην Εταιρία PFIZER ΕΛΛΑΣ οτι οφείλει να προχωρήσει στην άμεση  ανάκληση όλων των παρτίδων του πόσιμου εναιωρήματος Ponstan 50mg/5ml λόγω πιθανής υπέρβασης σε περιεχόμενες προσμίξεις. Σε κάθε περίπτωση, «η ανάκληση όλων των παρτίδων του σιροπιού σημαίνει πως οι ασθενείς πρέπει να πετάξουν και τις ποσότητες που έχουν στο σπίτι», τονίζει η παιδίατρος κυρία Παρδάλη. Ακολουθεί η Ανακοίνωση του ΕΟΦ.

Ο πρώην Διευθυντής του ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΒΥΡΩΝΑ κύριος ΑΝΑΡΓΥΡΟΣ ΜΑΡΙΟΛΗΣ και τώρα διευθυντής του Κέντρου Υγείας Αρεόπολης της Μάνης, αναδείχτηκε ως ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ γενικός οικογενειακός γιατρός της Ευρώπης για το 2019, από τον κορυφαίο Οργανισμό "WONCA Europe Excellence in HEALTH CARE" , επιβραβεύοντας τις προσπάθειες του ιδίου αλλά και του προσωπικού του Κέντρου. «Ουσιαστικά δεν έχω βραβευτεί εγώ, έχει βραβευτεί μια προσπάθεια μέσα από αυτό που ζητούσαν οι ασθενείς, είναι ο ασθενής που βραβεύεται και κατά δεύτερο λόγο εγώ» τόνισε  o κ. Μαριόλης, ενώ ταυτόχρονα αναφέρθηκε στη σημασία της προληπτικής ιατρικής τόσο στον αστικό ιστό, όσο και σε σημεία της Ελλάδας όπου οι ανάγκες είναι σημαντικές και οι αποστάσεις μεγαλύτερες.

«Βραβεύεται ουσιαστικά το ότι δεν κοροϊδέψαμε ποτέ τον άνθρωπο. Όλα όσα έχουμε κάνει είναι αυτά που ήθελαν οι πολίτες, δεν είναι αυτό που θέλαμε εμείς» τόνισε ο Έλληνας ιατρός και μίλησε για μια προσπάθεια που γίνεται «εδώ και είκοσι χρόνια». «Ιδρύσαμε, όταν δεν υπήρχε τίποτε σε αστικό ιστό, στον τομέα που λέγεται "εξωνοσοκομειακή φροντίδα", το Κέντρο Υγείας Αστικού τύπου στον ΒΥΡΩΝΑ ΑΤΤΙΚΗΣ

«Εδώ δεν μπορούμε να πάρουμε απόφαση για τη ζωή τη δική μας. Καταλαβαίνετε πόσο δύσκολο είναι (να δημιουργηθεί κάτι τέτοιο) και μάλιστα σε μια απομονωμένη και απομακρυσμένη περιοχή. Νομίζω όμως ότι δεν έχουμε κάνει τίποτε ακόμη. Μπορεί να φαίνονται όλα αυτά σαν ένα μικρό παραμύθι, αλλά αυτή είναι η προσωπική αντιμετώπιση» εξηγεί, ενώ περιγράφει πως ο συγκεκριμένος απομονωμένος οικισμός, «με δύσκολο συγκοινωνιακό δίκτυο, διάσπαρτους οικισμούς, ηλικιωμένους, αλλά και τα λιγοστά παιδιά, που ακούγεται ο αντίλαλός τους καθημερινά» ήταν και μια ευκαιρία να περάσει η έννοια της «κατ' οίκον νοσηλείας» σε ένα άλλο επίπεδο, έστω και αν κατά τον ίδιο υπάρχει περιθώριο βελτίωσης. «Έχουμε ακόμη κάνει λίγα (...). Σε αυτήν την προσπάθεια πρέπει να είσαι λίγο αιρετικός και "παράνομος". Αλλιώς δεν μπορείς να βοηθήσεις τον άνθρωπο...» καταλήγει ο βραβευμένος Έλληνας Ιατρός.

(...), ουσιαστικά κάναμε αυτή την πορεία στο συγκεκριμένο Κέντρο Υγείας σε όλο το φάσμα, βλέποντας και παρακολουθώντας τους ασθενείς στο σπίτι» εξιστορεί στο ΑΠΕ ο κ. Μαριόλης, που όταν αναφέρεται στο βραβείο του Γενικού Οικογενειακού Ιατρού της Χρονιάς για την Ευρώπη που θα παραλάβει στο συνέδριο WONCA Europe στην Μπρατισλάβα της Σλοβακίας, στις 26-29 Ιουνίου 2019 και στην προσωπική του διάκριση προτιμά να περιγράφει τις δράσεις του προσωπικού συνολικότερα στη γωνιά αυτή της Μάνης τα τελευταία χρόνια.

Σημαντικές ελλείψεις  σε Δημοτικές Υπηρεσίες διαπιστώνει η συλλογικότητα ΠΟΛΙΤΕΣ του ΒΥΡΩΝΑ και τις εκθέτει σε μια Ανακοίνωση της, ώστε να αποφευχθούν κυρίως ατυχήματα ή περαιτέρω φθορές στη δημοτική περιουσία εξ αιτίας όλων των δυσλειτουργιών που προκαλούνται από αυτές τις ελλείψεις και παραλλείψεις. Παρατίθεται ολόκληρη η ανακοίνωση :

ΠΟΛΙΤΕΣ του ΒΥΡΩΝΑ :

Ανεπαρκής φωτισμός στο δημοτικό κολυμβητήριο,

ταλαιπωρία, άσχημες συνθήκες εργασίας και αντεγκλήσεις στο πολυδύναμο κέντρο στην Αγ. Σοφίας.

Μάταια η δημοτική αρχή και τα στελέχη της προσπαθούν να κρύψουν τις δυσλειτουργίες των δημοτικών υπηρεσιών που διαπιστώνονται καθημερινά και έχουν άμεση επίπτωση στην καθημερινότητα των πολιτών και στις συνθήκες εργασίας των δημοτικών υπαλλήλων.

Δεν αναφερόμαστε μόνο στις γνωστές καθυστερήσεις που έχουν ξεπεράσει κάθε αρχικό σχεδιασμό στη συντήρηση των γηπέδων στο 2ο Αθλητικό κέντρο στην οδό Αρχ. Παρίσση, που παραμένει κλειστό, ούτε στις χρονικές καθυστερήσεις που υπήρχαν στα γήπεδα στην Εργάνη, στη μεταστέγαση των καλλιτεχνικών εργαστηρίων, στην συντήρηση των παιδικών χαρών. Ούτε ακόμη στο υποβαθμισμένο και μικρό χώρο που λειτούργει το δημοτικό γυμναστήριο.

Εξάλλου οι ανεπάρκειες χαρακτήρισαν όλη την περίοδο της δημαρχιακής θητείας της απερχόμενης δημοτικής αρχής του ΣΥΡΙΖΑ και αυτό το ζουν στην καθημερινότητα τους οι κάτοικοι της πόλης. Είναι ενδεικτικές οι καταλήξεις στα σχολεία στον Καρέα –επί δυο συνεχόμενες χρονιές- που οι μαθητές ζητούν να γίνουν τεχνικές παρεμβάσεις, οι κινητοποιήσεις γονιών για το πρόβλημα στο 4ο δημοτικό σχολείο - Χαραλαμπόπουλου και την ταλαιπωρία που υφίστανται μαθητές, γονείς εκπαιδευτικοί καθημερινά για την μεταφορά των παιδιών στο αυθαίρετο κτηριακό σχολικό συγκρότημα στην Λεωφόρο Κατεχάκη.

Αναφερόμαστε στα προβλήματα που υπάρχουν και επιδρούν στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών στο κολυμβητήριο και στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής..Ιδιαίτερα στον ευαίσθητο τομέα εξυπηρέτησης των φτωχότερων κοινωνικών και ευάλωτων ομάδων, που όταν επισκέπτονται τις δημοτικές υπηρεσίες που εξυπηρετούν για τα κοινωνικά επιδόματα υφίστανται μεγάλη ταλαιπωρία.

Πληθαίνουν τα παράπονα συμπολιτών μας για ανεπαρκή φωτισμό στους χώρους του κολυμβητήριου

Όπως μας ενημερώνουν, εδώ και δύο μήνες έχουν καεί ορισμένοι προβολείς του κολυμβητηρίου και μέχρι σήμερα δεν έχουν αντικατασταθεί. Το ίδιο συμβαίνει και στις αίθουσες αποδυτήριων. Οι αθλούμενοι και οι γονείς διαμαρτύρονται καθημερινά, αλλά τα προβλήματα με τον φωτισμό παραμένουν. Η δημοτική αρχή φροντίζει να πληρώνουν την υποχρεωτική ακριβή συνδρομή -χρήστες στο κολυμβητήριο είναι περισσότεροι από 2000 κάτοικοι- αλλά αδιαφορεί για την αναγκαία συντήρηση μίας εκ των βασικότερων αθλητικών υποδομών του Βύρωνα.

Στο πολυδύναμο κέντρο στην οδό Αγ. Σοφίας και Καλλιπόλεως στεγάζονται οι κοινωνικές υπηρεσίες της πόλης.

Το προσωπικό εργάζεται, με ελαστικές σχέσεις εργασίας –μέσω προγραμμάτων ΕΣΠΑ, κοινωφελή εργασία, κ.λπ.- και φυσικά δεν επαρκεί για να καλύψει τις αυξημένες ανάγκες, λόγω της κοινωνικής και οικονομικής κρίσης.

Νέοι επιστήμονες, κοινωνικοί λειτουργοί και άλλοι υποχρεώνονται από τις συνθήκες, να παρέχουν διοικητικού χαρακτήρα υπηρεσίες, ενώ θα έπρεπε σύμφωνα με το πρόγραμμα να παρέχουν υπηρεσίες κοινωνικής στήριξης στους κατοίκους.

Τις τελευταίες ημέρες η προσέλευση πολιτών έχει εκτοξευτεί, αφού οι αιτήσεις για την επιδότηση ενοικίου ενός μεγάλου αριθμού συμπολιτών μας γίνεται υποχρεωτικά από τον δήμο, σύμφωνα με την σχετική υπουργική απόφαση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο χώρος είναι μικρός και ακατάλληλος για να μπορέσει να εξυπηρετήσει εκατοντάδες πολίτες με αποτέλεσμα να συνωστίζονται στις σκάλες για ώρες όρθιοι, ηλικιωμένοι άνθρωποι, μητέρες με μικρά παιδιά και γενικά να παρατηρείται μια ιδιαιτέρως άσχημη κατάσταση η οποία πολλές φορές επιδεινώνεται από την απροσάρμοστη συμπεριφορά ορισμένων.

Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί είναι ένα θλιβερό επεισόδιο που δημιουργήθηκε πρόσφατα με αντεγκλήσεις μεταξύ πολιτών και εργαζομένων εξ’ αιτίας της πολύωρης ταλαιπωρίας και των συνθηκών εργασίας.

Παράπονα υπάρχουν και για το κοινωνικό παντοπωλείο. Όσοι επισκέπτονται το χώρο του κοινωνικού παντοπωλείου και συσσιτίου γεύονται την δυσάρεστη δυσοσμία που είναι διάχυτη και δυστυχώς δεν έχει αντιμετωπιστεί μέχρι σήμερα.

Πηγαίνοντας προς τις δημοτικές περιμένουμε ως συλλογικότητα από όλους τους υποψήφιους συνδυασμούς να ασχοληθούν και να αναδείξουν τα προβλήματα της καθημερινότητας, προβάλλοντας λύσεις που θα βελτιώνουν τη ζωή των κατοίκων στο δήμο.

Ήλθε στην Επικαιρότητα - λόγω εκλογών -  η σκληρή επιστολή παραίτησης του Δημοτικού Συμβούλου ΓΙΑΝΝΗ ΦΡΑΓΚΙΑΔΑΚΗ της παράταξης του Δημάρχου ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΑΤΩΠΟΔΗ , η οποία περιλαμβάνει αρκετές κοφτερές εκφράσεις όπως «... Δεν αντέχω άλλο...» επίσης «...Αποχωρώ γιατί αισθάνομαι ματαιωμένος, διαψευσμένος και πολύ προβληματισμένος...». Η αλήθεια είναι οτι η παραίτηση Φραγκιαδάκη εξέπληξε αρκετούς οι οποίοι δεν γνωρίζουν τις underground διαδικασίες στον Δήμο. Τονίζει δε ο κ. Φραγκιαδάκης : ...Η υπερσυγκέντρωση και η αυξανόμενη ανάθεση αρμοδιοτήτων και εξουσιών σε ένα ΣΤΕΝΟ ΠΥΡΗΝΑ ΑΙΡΕΤΩΝ και ΜΗ , οι οποίοι περικλείουν τον ΔΗΜΑΡΧΟ.....  Παρατίθεται ολόκληρη η επιστολή παραίτησης :

ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ  ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΒΥΡΩΝΑ.

«Θα μπορούσα να αρχίσω και να τελειώσω με τρεις λέξεις: "Δεν αντέχω άλλο". Θα προσπαθήσω όμως να αναπτύξω μερικές όψεις των σκέψεών μου και ευελπιστώ σε προσφορότερο χρόνο να τις καταγράψω πιο αναλυτικά.
Η παραίτησή μου ήταν προειλημμένη εδώ και πολλούς μήνες. Άργησα όμως πολύ να πράξω αυτό που έπρεπε. Όπως μου είπε και ένας σύντροφος: «αρκετά έχεις στιγματιστεί». Αυτό με βάραινε για καιρό και με απομάκρυνε από τις ιδεολογικές και πολιτικές μου αρχές, αλλά ήθελα να φανώ συνεπής με τη δέσμευση που ανέλαβα σε σχέση με τη σχολική επιτροπή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η παραίτηση δεν σημαίνει ούτε έμμεση στήριξη της δημοτικής αρχής, ούτε υιοθέτηση όλων των καταγγελιών εναντίον της. Επέλεξα να μην ανεξαρτητοποιηθώ, παρότι σέβομαι την επιλογή όσων το έκαναν, γιατί δεν θα είχα να προσφέρω τίποτα περισσότερο και τίποτα διαφορετικό έτσι: ούτως ή άλλως εδώ και πολύ καιρό έχω διαρρήξει τις σχέσεις με την πρώην παράταξή μου, καταψήφιζα και αντιδρούσα όλο και περισσότερο σε οποιαδήποτε απόφαση συνδέεται με κεντρικού χαρακτήρα ζητήματα (προϋπολογισμούς, εργασιακά και σχέσεις με το Σωματείο Εργαζομένων, για τον Υμηττό, για τη διαχείριση απορριμμάτων κ.ά). Εξάλλου, με τον ισχύοντα αντιδημοκρατικό νόμο, η απώλεια της δεδηλωμένης (όπως ήδη συμβαίνει στον δήμο μας) δεν συνεπάγεται δυστυχώς και πτώση της δημοτικής αρχής, ούτε διενέργεια νέων εκλογών. Αποχωρώ γιατί αισθάνομαι ματαιωμένος, διαψευσμένος και πολύ προβληματισμένος για τα όρια και τους όρους του πώς γίνεται πολιτική στις μέρες μας. Γι αυτό τον λόγο καθόλου δεν με κάνουν να αισθάνομαι καλύτερα οι ρήσεις περί «τίμιας και ηθικής στάσης». Θα ήθελα λοιπόν ο τόνος να πέσει στην κριτική και όχι στο τυπικό σκέλος της παραίτησης.
Για να μπορέσω να προχωρήσω στην κριτική, θεωρώ αξιακά ως προϋπόθεση την αυτοκριτική.
Στις όποιες ευθύνες ανέλαβα (για τα αδέσποτα, για τη δημοτική βιβλιοθήκη, για το ΚΔΒΜ, στην επιτροπή ποιότητας ζωής) τίποτα διαφορετικά από το τρέχον διαχειριστικό δεν έγινε. Τα θεσμικά γρανάζια είναι δυσκίνητα, τα οικονομικά στενά και γι αυτό και η κινητοποίηση ελάχιστη. Στη Δευτεροβάθμια Σχολική Επιτροπή, παρά τον χρόνο και την ενέργεια που αφιέρωσα, τα ουσιαστικά πράγματα γίνονταν στον αυτόματο ή αποφασίζονταν άνωθεν. Τουλάχιστον, πριν την παραίτησή μου κατάφερα να κλείσω τα δύο μικρά αλλά απτά πράγματα που μπήκαν μπροστά επί της θητείας μου: τις νέες και πολύ πιο συμφέρουσες οικονομικά τηλεφωνικές γραμμές στα σχολεία και την ανάρτηση των αποφάσεων στη Διαύγεια. Σε κάθε περίπτωση όμως, δεν δόθηκε κανένα έστω και ελάχιστα διαφορετικό στίγμα.
Η αυτοκριτική εμπλέκεται με την κριτική και οφείλει να είναι σκληρή σε ό,τι έχει να κάνει με πράγματα που έβλεπα να εξελίσσονται και στα οποία δεν αντέδρασα όπως έπρεπε:
Η σταδιακή απενεργοποίηση της παράταξης, η εξαρχής πολύ χαλαρή στάση για τα τεκταινόμενα της προηγούμενης δημοτικής αρχής Χαρδαλιά, η υπερσυγκέντρωση και η αυξανόμενη ανάθεση αρμοδιοτήτων και εξουσιών σε ένα στενό πυρήνα αιρετών και μη που περικλείουν τον δήμαρχο, η αποδοχή των ιδιωτικοποιήσεων ως λύση (τουλάχιστον μπόρεσα να συμβάλλω στην προσωρινή απόσυρση της ιδιωτικοποίησης του αναψυχτηρίου της Ν. Ελβετίας), η απαράδεκτη μεθόδευση και η εσφαλμένη πολιτική κατεύθυνση ως προς το προτεινόμενο Τοπικό Σχέδιο Διαχείρισης Απορριμμάτων, η άρνηση δίκαιων αιτημάτων του Σωματείου Εργαζομένων που ήταν προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά ήθελαν πολιτικό κόστος για να υλοποιηθούν, και -τελευταίο και κορυφαίο που σφράγισε και την απόφαση μου- η στάση για τον Υμηττό και η μεταλλαγμένη αντίληψη του βουνού ως εναποθετηρίου οχλουσών δραστηριοτήτων.
Δεν είναι πρόθεσή μου να μηδενίσω την αξία όσων καλών έγιναν, σε διαχειριστικό και οικονομικό επίπεδο, δεδομένων και των συνθηκών. Ούτε, όπως προανέφερα, συντάσσονται με κάθε λογής αντίθεση στη δημοτική αρχή από τις συλλογικότητες της πόλης μας. Όμως, τίποτα οραματικό και κοινωνικά προωθητικό δεν μπήκε καν μπροστά, από τον συμμετοχικό προϋπολογισμό ως τις λαϊκές συνελεύσεις, παρά τις αρχικές εξαγγελίες.
Επιπλέον, κι αυτό δεν αφορά μόνον την πρώην παράταξή μου, δεν μπορώ να παραλείψω ότι εντυπωσιακά μεγάλη είναι η απαξίωση του οργάνου του δημοτικού συμβουλίου από τα μέλη του. Από τις γυναίκες και άντρες που δεν συμμετέχουν πέραν του να σηκώνουν το χέρι, δίχως να γνωρίζουν σε τι, -κι αυτό όταν θυμούνται να έρθουν- ή που το απαξιώνουν με τον τρόπο τους και το ήθος τους.
Όντας ένας άνθρωπος με κινηματικό ενδιαφέρον για τα Κοινά αλλά όχι αντιθεσμικός, αποφάσισα το 2008 να ενταχθώ στη δημοτική παράταξη Στάση Βύρωνα, προτού καν εκλεγεί ο νυν δήμαρχος επικεφαλής της. Από τότε κύλησε πολύ νερό στ’ αυλάκι και κυριάρχησαν λογικές με τις οποίες έρχομαι σε αντίθεση. Παρότι σαρξ εκ της σαρκός της, δεν έκλεισα στα μάτια στην μετεξέλιξή της, δεν μπόρεσα να συμβιβαστώ ούτε με την εντεινόμενη και όλο και πιο αυταρχική ανάθεση, ούτε με την ηγεμόνευση ανθρώπων και απόψεων που ήρθαν αργά στην παράταξη αλλά κυριάρχησαν, ούτε με τη συνολική πολιτική μετάλλαξη του κόμματος του οποίου υπήρξα μέλος, ούτε με την αίσθηση ότι στην πραγματικότητα ελάχιστα διαχειριστικού χαρακτήρα πράγμα τα μπορούν να γίνουν, εντός της μέγγενης των καλλικρατικών νόμων και πρωτίστως των μνημονιακών νόμων που κατέληξαν να θεωρούνται μονόδρομος.
Η ολόψυχη ενασχόλησή μου με το παραδειγματικό ως προς την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη, τη διεκδίκηση και τη χειραφέτηση Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα στην κατειλημμένη Λαμπηδόνα με έφερε σε σύγκρουση με τις αντιλήψεις που επικρατούν στο δημοτικό συμβούλιο και δυστυχώς όχι μόνο από παρατάξεις της αντιπολίτευσης. Επίσης, παρότι κι εγώ αμφιταλαντεύτηκα στην αρχή, τώρα μπορώ να πω και να υπερασπιστώ ότι παρά τις επιμέρους ενστάσεις προτιμώ την Ανάληψη κατειλημμένη από αναρχικούς παρά εγκαταλελειμμένη.
Πιθανόν λοιπόν να μη χωρούν δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη . Σίγουρα όμως αυτήν την τριετία προβληματίστηκα (και μάλλον ματαιώθηκα) για το αν αυτός είναι ο τρόπος, δηλαδή η συμμετοχή στη θεσμική αυτοδιοίκηση, ακόμη κι απ τις τάξεις της δημοτικής αρχής, είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να γίνεται πολιτική. Εννοώ πολιτική με αριστερό πρόσημο και ριζοσπαστική βούληση σύγκρουσης με τα κάθε είδους συμφέροντα ή μικροσυμφέροντα και με τις μνημονιακές κυβερνητικές αποφάσεις. Θα ήθελα όμως να ξεκαθαρίσω πως αυτού του είδους η κριτική καθόλου δεν αβαντάρει τις κριτικές και τα επιχειρήματα των πρώην και χειρότερων δημοτικών αρχών, ούτε όσων ανήκουν ή ανήκαν σε πρώην κυβερνητικά κόμματα, ακόμη κι όταν έχουν δίκιο: γιατί ο κύριος λόγος που το κάνουν δεν είναι για να δουν τον Βύρωνα καλύτερο, αλλά για να επανέλθουν εξαγνισμένοι στις θέσεις τους. Οι εμπρηστές δεν μπορούν να εμφανίζονται σαν πυροσβέστες.
Κακά τα ψέματα όμως: η διασύνδεση με την κεντρική πολιτική σκηνή, με τις ενέργειες της κακής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και της ακόμη χειρότερης υπερκυβέρνησης της ΕΕ είναι αναπόφευκτη: Εδώ και πάνω από δύο χρόνια έχει επισφραγιστεί ο νεοφιλελεύθερος μονόδρομος και η ΤΙΝΑ (There Is No Alternative) που ήταν να πεθάνει, βρικολάκιασε, ανθεί και φέρει κι αλλά…
«Εντάξει, δεν κάναμε όσα λέγαμε, ούτε ακολουθούμε τα ‘πιστεύω’ μας. Αλλά τι θες; Να ξανάρθουν οι άλλοι; Οι κακοί; Τα λαμόγια; Οι δεξιοί;» Αυτή η μόνιμη επωδός που τραγουδιέται (και) στο κεντρικό πεδίο έχει φαλτσάρει. Ανεπίστρεπτα. Γιατί στην πραγματικότητα, το να έρχεσαι να εφαρμόσεις (με τρίμματα διαφοροποιήσεων) το πρόγραμμα των άλλων, των πρώην αντιπάλων (ας δούμε τι γίνεται αυτήν την περίοδο με τις Σκουριές και την Ελντοράντο, το Ελληνικό, τα νέα επερχόμενα μέτρα κλπ κλπ) καλύτερα από εκείνους, γιατί εκείνοι δεν μπορούν πια να το εφαρμόσουν ολοκληρωμένα, δεν συνιστά πολιτικό πρόγραμμα. Είναι πολιτικός κρετινισμός. Είναι ένας τυχοδιωκτισμός που στρώνει καλλωπισμένα τον δρόμο στον καπιταλιστικό μονόδρομο.
Με λίγα λόγια: με τα δικά μου μέτρα και σταθμά ζυγίστηκα, μετρήθηκα και βρέθηκα ελλιπής. Μα ακόμη κι αν τα πράγματα φανεί ότι έγιναν έστω και λίγο διαχειριστικά καλύτερα, σίγουρα δεν έγιναν διαφορετικά…
Από την πλευρά μου, αναλαμβάνω πλήρως το μερίδιο που μου αναλογεί αυτήν την τριετία σε σχέση με όσα προαναφέρθηκαν και εξακολουθώ να επιμένω και να δρω για τη χειραφέτηση μέσω των τοπικών κοινότητων αγώνα, τη λαϊκή συμμετοχή, την κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη, την αυτοοργανωμένη δράση, την υπεράσπιση των Κοινών ως του βασικού πυλώνα της πολίτικης δράσης. Και βέβαια επιμένω στη αναζήτηση ενός συνολικού ριζοσπαστικού κοινωνικού προτάγματος, πέραν και ενάντια στο υπάρχον…
Κρατώ στη μνήμη μου τις καλές στιγμές που έζησα, εκτιμώ ανθρώπινα τον δήμαρχο απεριόριστα για την αξιοπρέπειά του στις δύσκολες στιγμές που έζησε και ευχαριστώ όσες και όσους συνεργάστηκα…»